top of page
Καρκίνος ουροδόχου κύστης
Τι είναι ο καρκίνος της ουροδόχου κύστεως;
Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστεως αποτελεί μία σοβαρή νεοπλασία, η οποία αναπτύσσεται στο επιθηλιακό στρώμα του οργάνου αυτού, το οποίο είναι γνωστό ως ουροθήλιο. Η ουροδόχος κύστη είναι το όργανο που αποθηκεύει τα ούρα πριν αυτά αποβληθούν από το σώμα. Η ασθένεια μπορεί να παρουσιάσει διάφορα συμπτώματα, με πιο συχνά την αιματουρία (παρουσία αίματος στα ούρα), τη συχνουρία ή τον πόνο κατά την ούρηση.
Τί είναι ο καρκίνος της ουροδόχου κύστεως
Αίτια και Παράγοντες Κινδύνου
Αίτια και Παράγοντες Κινδύνου
Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστεως είναι μια μορφή καρκίνου που προέρχεται από τα κύτταρα του επιθηλίου της ουροδόχου κύστεως. Πολλοί παράγοντες μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισής του, και η κατανόηση αυτών των παραγόντων είναι κρίσιμη για την πρόληψη και την έγκαιρη διάγνωση. Ας δούμε τα κύρια αίτια και παράγοντες κινδύνου:
1. Κάπνισμα: Το κάπνισμα είναι ο σημαντικότερος παράγοντας κινδύνου για τον καρκίνο της ουροδόχου κύστεως. Τα χημικά που περιέχονται στον καπνό μπορούν να εναποτίθενται στην ουροδόχο κύστη και να προκαλέσουν μεταλλάξεις στα κύτταρα του επιθηλίου.
2. Έκθεση σε Χημικές ουσίες: Η έκθεση σε ορισμένες χημικές ουσίες, ιδιαίτερα στους τομείς της βιομηχανίας χρωμάτων, των λιπασμάτων και των χημικών, συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου της ουροδόχου κύστεως. Συγκεκριμένα, οι αρωματικές αμίνες και άλλες ουσίες που χρησιμοποιούνται σε αυτούς τους τομείς είναι γνωστές για τις καρκινογόνες τους ιδιότητες.
3. Χρόνιες ουρολογικές παθήσεις: Παθήσεις όπως η χρόνια λοίμωξη της ουροδόχου κύστεως, πέτρες στην ουροδόχο κύστη και άλλες χρόνιες διαταραχές που προκαλούν μόνιμο ερεθισμό του επιθηλίου μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου.
4. Ηλικία και φύλο: Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστεως συχνά εμφανίζεται σε άτομα ηλικίας άνω των 60 ετών. Επίσης, οι άνδρες είναι περίπου τρεις φορές πιο πιθανό να αναπτύξουν αυτή την πάθηση σε σύγκριση με τις γυναίκες.
5. Γενετικοί παράγοντες: Οι γενετικοί παράγοντες μπορεί να παίζουν ρόλο στην ευαισθησία ενός ατόμου στον καρκίνο της ουροδόχου κύστεως. Η ιστορία οικογενειακού καρκίνου μπορεί επίσης να αυξήσει τον κίνδυνο.
Αναγνωρίζοντας και αντιμετωπίζοντας αυτούς τους παράγοντες κινδύνου, η πρόληψη και η πρώιμη διάγνωση του καρκίνου της ουροδόχου κύστεως μπορεί να βελτιωθούν σημαντικά.
Σημεία και Συμπτώματα
Σημεία, Συμπτώματα και Σταδιοποίηση
Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστεως μπορεί να προκαλέσει διάφορα σημεία και συμπτώματα, τα οποία συχνά γίνονται αισθητά όταν η νόσος έχει προχωρήσει σε πιο προχωρημένα στάδια. Τα πιο συχνά σημεία και συμπτώματα περιλαμβάνουν:
1. Αιματουρία: Η παρουσία αίματος στα ούρα είναι ένα από τα πιο συχνά σημεία του καρκίνου της ουροδόχου κύστεως. Το αίμα μπορεί να είναι ορατό με το μάτι (μακροσκοπική αιματουρία) ή μπορεί να ανιχνευθεί μόνο με εργαστηριακές εξετάσεις (μικροσκοπική αιματουρία).
2. Ουρολοιμώξεις και ερεθισμός: Συχνές ουρολοιμώξεις ή διαρκής αίσθηση ερεθισμού και πόνου κατά την ούρηση μπορεί να είναι ενδεικτικά συμπτώματα.
3. Συχνοουρία: Η επιτακτική ανάγκη για ούρηση, ειδικά κατά τη διάρκεια της νύχτας, μπορεί να σηματοδοτήσει μια πιθανή νεοπλασία στην ουροδόχο κύστη.
4. Πόνος ή ενοχλήσεις στην περιοχή της πυέλου: Πόνος ή αίσθημα βάρους στην περιοχή της πυέλου, ή στη κάτω κοιλία, μπορεί επίσης να είναι ένδειξη καρκίνου της ουροδόχου κύστεως.
5. Απώλεια βάρους και αίσθημα κόπωσης: Αδιευκρίνιστη απώλεια βάρους και χρόνια κόπωση που δεν εξηγούνται από άλλες παθολογικές καταστάσεις μπορεί να είναι συσχετιστεί με μεταστατική νόσο.
6. Δυσκολία ή πόνος κατά την ούρηση: Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι ο καρκίνος έχει αναπτυχθεί και προκαλεί διαταραχές της λειτουργικότητας της ουροδόχου κύστεως.
Αν κάποιος παρατηρεί συστηματικά ένα ή περισσότερα από αυτά τα συμπτώματα, είναι σημαντικό να απευθυνθεί σε έναν ιατρό για περαιτέρω διερεύνηση και ακριβή διάγνωση. Η πρώιμη διάγνωση μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την πρόγνωση και τη θεραπευτική προσέγγιση στον καρκίνο της ουροδόχου κύστεως.
Σταδιοποίηση
Η σταδιοποίηση του καρκίνου της ουροδόχου κύστης είναι ένα κρίσιμο βήμα στη διαχείριση της νόσου, καθώς καθορίζει την έκταση της επέκτασης του καρκίνου στο σώμα. Η σταδιοποίηση βοηθά τους ιατρούς να αποφασίσουν την πιο κατάλληλη θεραπεία και να προβλέψουν την πρόγνωση του ασθενούς. Η πιο διαδεδομένη μέθοδος σταδιοποίησης είναι το σύστημα TNM, το οποίο χρησιμοποιείται από την American Joint Committee on Cancer (AJCC). Αυτό το σύστημα συμπεριλαμβάνει τρεις κατηγορίες:
1. T (Tumor): Περιγράφει το μέγεθος και την επέκταση του πρωτοπαθούς όγκου.
- Tis: Carcinoma in situ (πολύ αρχικό στάδιο, "επίπεδος" καρκίνος)
- Ta: Μη διηθητικός θηλωματώδης καρκίνος
- T1: Ο καρκίνος διησδύσει το συνδετικό ιστό κάτω από το ουροθήλιο της κύστης
- T2: Ο καρκίνος έχει διησδύσει στο μυϊκό τοίχωμα της κύστης
- T2a: Διήθηση στο εσωτερικό μισό του μυικού τοιχώματος της κύστης
- T2b: Διήθηση στο εξωτερικό μισό του μυικού τοιχώματος της κύστης
- T3: Ο καρκίνος έχει διαπεράσει το μυϊκό τοίχωμα και εκτείνεται στους γύρω ιστούς
- T3a: Μικροσκοπική διήθηση
- T3b: Μακροσκοπική διήθηση
- T4: Ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε γειτονικά όργανα
- T4a: Διήθηση σε προστάτη, μήτρα ή κόλπο
- T4b: Εκτεταμένη διήθηση κατα ιστό
2. N (Node): Αναφέρεται στην παρουσία ή απουσία και στον βαθμό της λεμφαδενοπάθειας.
- NX: Δεν μπορούν να αξιολογηθούν οι λεμφαδένες
- N0: Δεν υπάρχει λεμφαδενική επέκταση
- N1-N3: Περιγράφει την αύξηση του βαθμού και του αριθμού των διηθημένων λεμφαδένων
3. M (Metastasis): Περιγράφει αν υπάρχει ή όχι μετάσταση σε μακρινά όργανα.
- M0: Καμία απομακρυσμένη μετάσταση
- M1: Παρουσία μεταστάσεων
Η σωστή σταδιοποίηση είναι ουσιαστική για την επιλογή της κατάλληλης θεραπείας και για την ακριβή πρόγνωση της νόσου.
Διάγνωση
Η διαγνωστική προσέγγιση του καρκίνου της ουροδόχου κύστεως είναι συνήθως πολυεπίπεδη και περιλαμβάνει μια σειρά από εξετάσεις που βοηθούν στην ανίχνευση, τον χαρακτηρισμό και την ακριβή θέση του καρκίνου. Ας εξετάσουμε τα βασικά βήματα στη διαγνωστική διαδικασία:
1. Ιατρικό Ιστορικό και Φυσική Εξέταση: Ο γιατρός θα συλλέξει πληροφορίες για το ιατρικό ιστορικό του ασθενούς, την οικογενειακό ιστορικό, καθώς και τη συμπτώματολογία που μπορεί να υποδηλώνει καρκίνο της ουροδόχου κύστεως.
2. Εξέταση ούρων & Κυτταρολογικές ούρων: Εξέταση ούρων για την ανίχνευση ερυθρών αιμοσφαιρίων στο δείγμα και έλεγχος τριών διαδοχικών δειγμάτων ούρων απο κυτταρολόγο, για τον εντοπισμό καρκινικών κυττάρων. Τα δείγματα αυτα, ΔΕΝ πρέπει να είναι τα πρώτα πρωινά.
3. Κυστεοσκόπηση: Αυτή η ελάχιστα επεμβατική πράξη επιτρέπει στον γιατρό να εξετάσει την εσωτερικό τοίχωμα της ουροδόχου κύστεως χρησιμοποιώντας ένα λεπτό εύκαμπτο ενδοσκόπιο που ονομάζεται κυστεοσκόπιο. Η κυστεοσκόπηση μπορεί να εντοπίσει όγκους ή άλλες ύποπτες βλάβες εντός της ουροδόχου κύστεως.
4. Βιοψία: Κατά τη διάρκεια της κυστεοσκόπησης υπο νάρκωση, μπορεί να πραγματοποιηθεί βιοψία, όπου λαμβάνεται ένα δείγμα ιστού από την κύστη για μικροσκοπική εξέταση. Αυτό βοηθά στον προσδιορισμό της φύσης των κυττάρων, εάν είναι καρκινικά ή μη.
5. Απεικονιστικές Εξετάσεις: Μέθοδοι όπως η υπερηχογραφία, η αξονική τομογραφία (CT) ή η μαγνητική τομογραφία (MRI) της κοιλιακής και πυελικής χώρας μπορούν να προσδιορίσουν την επέκταση της νόσου προς γειτονικά και απομακρυσμένα όργανα.
Παράγοντες κινδύνου
Θεραπεία
Η θεραπεία του καρκίνου της ουροδόχου κύστης εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως το στάδιο της νόσου, η ηλικία και η γενικότερη υγεία του ασθενούς, καθώς και η προσωπική προτίμηση για τη θεραπεία. Οι βασικές θεραπευτικές προσεγγίσεις περιλαμβάνουν:
1. Χειρουργική Επέμβαση: Είναι η πιο κοινή θεραπεία για τον καρκίνο της ουροδόχου κύστης, ειδικά σε πρώιμα στάδια. Οι επεμβάσεις μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Διουρηθρική εκτομή όγκου ουροδόχου κύστεως(TURBT): Με την χρήση ημιάκαμπτου ενδοσκοπίου, γίνεται η αφαίρεση συμπαγούς ή θηλωματώδους μάζας. Επισης μπορεί να γίνει δειγματοληπτική αφαίρεση ύποπτων βλαβών.
- Ριζική Κυστεκτομή: Η Ριζική κυστεκτομή έχει ένδειξη σε περιπτώσεις μυοδιηθητικού καρκίνου της ουροδόχου κύστεως. Στην ριζική κυστεκτομή, αφαιρείται η ουροδόχος κύστη και παρακείμενα όργανα που πιθανότατα να έχουν διηθηθεί. Επίσης διενεργείται εκτεταμένος λεφμαδενικός καθαρισμός. Στη συνέχεια δημιουργείται μια νεοκύστη με χρήση εντέρου.
2. Χημειοθεραπεία: Μπορεί να χρησιμοποιηθεί πριν ή μετά την χειρουργική επέμβαση για να μειώσει το ογκολογικό φορτίο και τον κίνδυνο υποτροπής της νόσου, ή ως κύρια θεραπεία σε περιπτώσεις προχωρημένης νόσου.
3. Ακτινοθεραπεία: Μπορεί επίσης να εφαρμοστεί πριν ή μετά από χειρουργική επέμβαση, ή σε περιπτώσεις όπου η χειρουργική δεν είναι εφικτή.
4. Ανοσοθεραπεία: Χρησιμοποιείται για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενούς ώστε να καταπολεμήσει τον καρκίνο. Ορισμένα φάρμακα, όπ
ως οι αναστολείς checkpoint, έχουν δείξει υποσχόμενα αποτελέσματα στη θεραπεία προχωρημένων περιπτώσεων.
5. Ενδοκυστικές εγχύσεις: Αφορά την τοπική έγχυση χημειοθεραπευτικού φαρμάκου μέσα στην ουροδόχο κύστη μέ την βοήθεια ενός καθετήρα. Η μέθοδος αυτή, είναι ο χρυσός κανόνας στην αντιμετώπιση των υποτροπών αλλά και της εξέλιξης της νόσου.
Επιπλοκές
bottom of page